ابد و یک روز

ابد و یک روز

        ابد و یک روز را می توان بازخوانی یک روایت مدرن از مفهوم فقر در جامعه ایرانی دانست. مری یا مرتضی با بازی پیمان معادی نمایانگر ایرانی ترین ذهنیت در میان ذهنیت های ممکن حال حاضر جامعه ایرانی است. مرتضی شخصیتی است که در جستجوی مسیری برای بنا نهادن زندگی آرمانی خویش است و هم مهمترین عامل اجرایی برای حفظ اتحاد خانواده. پیاده نظام مادر برای حفظ خانواده کسی نیست جز همان مرتضی که ملغمه ای از فرصت طلبی و دلسوزی را در هم آمیخته است. او حتی برای رسیدن به آرزوهای دست نیافتنی خویش حاضر به لو دادن برادر است که یک معتاد و فروشنده خرده پا با بازی درخشان نوید محمدزاده است  او حتی می تواند دست به فروش خواهرش به یک خانواده افغانی مرفه زند. ذهنیت مرتضی با اینکه ساختاری خدمت گذار دارد اما کارت های بازی او در قمار زندگی دهشتناک فقیرانه روزمره و تکراری چیزی نیست جز کسانی که به آنها عشق می ورزد. آنچه در چنته پر از تهی او مستتر است مملو از هیچ است. از برادر کوچک تر بیگاری می کشد. برادر دیگر را اگر پایش بیفتد لو می دهد. خواهر را می فروشد و به هزاران ترفند ریز و درشت و انواع کلک و شامورتی بازی متوسل می شود تا آن چیزی که در فرهنگ ما ''وجهه'' نامیده می شود حفظ گردد. وجهه و صورت در فرهنگ ایرانی جایگاهی نمادین دارد و حفاظت از آن اوجب واجبات. داستان گویی مربوط به ملتی است که سالها با بلندی طبع زیسته اند و اکنون در دوران افلاس اقتصادی نمی خواهند ملبس به لباس فقر شوند. مردمی که حتی برای رهایی از این وضعیت حاضر به قربانی کردن خویشتن می گردند. خانواده ای که دوران پدر را هر چند آرمانی نبوده اما هنوز طعم خوش آن را زیر دندان خاطرات مزمزه می نمایند. ابد و یک روز داستان کسانی است که رهایی آنها یک روز پس از مرگ شان رقم خواهد خورد و تنها کور سوی امید رهایی آنها ریاضت پیشگی است تا شاید روزی در یک ساعتی در مکانی از جایی ستاره بخت و اقبال دوباره سوسویی زند. اگر مرتضی یک شخصیت خاکستری تمام عیار است. محسن یک سیاه نیک سیرت است و سمیه یک سفید تمام عیار و نوید یک نقاشی بی رنگ زیباست. ابد و یک روز فیلمی است که باید دو نوبت به تماشای آن نشست. سکانس پایانی فیلم نیز خود به روشنی بیانگر همین وضعیت است نه خوبی است نه بدی بلکه همان چیزیست که در جریان است. آنچه در جریان است برای آنها تا ابد و یک روز پابرجاست. آفرین به کارگردان جوانی که سالهاست گویی ابد و یک روز را زیسته است.