روشنفکران علیه ایران

روشنفکران علیه ایران (مورد دریای خزر)

شب اول:

اجلاسی سیاسی شکل می گیرد تا وضعیت کنوانسیون حقوقی دریای خزر را مشخص نماید. شبانگاه یک تحلیل گر روسی مشهور، به نام صفروف در شبکه خبری بی بی سی فارسی ظاهر می شود. به منظور ناشناخته ای چون، تخریب یک جریان سیاسی در ایران و خوش خدمتی به جناحی دیگر یا هر دلیل دیگری روایتی را از پشت پرده تیم دیپلمات روسی در دهه نود میلادی (در حدود بیست سال پیش) گزارش می دهد؛ که بر مبنای آن روس ها به شدت نگران پای فشاری ایران بر سهم پنجاه درصدی بوده اند. در سکانس بعدی از روایت صفروف صحنه جالب تری روایت می شود. سکانس مربوط به لحظه ای است که ایران پیشنهاد سهم بیست درصدی را برای تمامی کشورهای ایجاد شده در وضعیت بعد از فروپاشی می پذیرد. در ادامه صفروف می گوید: کشورها از فرط مسرت حیران بودند از نوع جشنی که باید برگزار می کردند. صفروف با روایت پرده دوم، داستان را دو قبضه می بندد، تا هیچ شک و شبهه ای در آن نباشد. ایرانیان مدافع سهم وطن عصبانیت تازه ای را تجربه می کنند و روشنفکرنمایان، ملول از سوتی داده شده توسط کذاب روسی. 

شب دوم:

صفروف احتمالا عاصی از وضعیت بغرنج به وجود آمده بار دیگر مقابل دوربین ها قرار می گیرد و با توهین به شعور تمام بینندگانی که شب قبل شاهد سخنان او بودند می گوید: روایت دو پرده ای او از ماجرا در روز قبل گرفتار تحریف شده و منظور ایشان سخنان واضح شب قبل نبوده، بلکه اصلا ایران حقی نداشته... و در نهایت، ایرانیان متوهمانی بیش نبوده اند!!!.

اگر کسی حداقل سابقه ای از برنامه ها و میزگردهای سیاسی که صفروف در آنها شرکت کرده در ذهن داشته باشد؛  به خاطر خواهد آورد که او یک کذاب به معنی کامل کلمه، دو سطحی است. وارونه سازی تاریخ و تفاسیر غلط و مشمئز کننده تخصص اصلی اوست.

اما محصول اصلی برنامه ای که با حضور صفروف از بی بی سی فارسی پخش شد، تاسف خوردن به حال منطق فکری ایرانیان است. تاسف به وجود رگه هایی از نظام تفکر غیرمنطقی در ساختار ذهنی ما، چه در شب اول که نوعی حقانیت ناسیونالیستی به ما تزریق می کند و چه شب دوم که فرمان حمله با اتیکت توهم را به جبهه طرف مقابل اهدا می نماید. 

درس منطقی از بازی صفروف تنها یک نکته می تواند باشد. یک کذاب، یک کذاب می باشد. چه به نفع ما موضع گیری نماید چه خلاف ما. استناد به کذابان تنها می تواند بیست و چهار ساعت پابرجا باشد. پس بایستی به دنبال کشف راه حل های بنیادی تری در راه" دفاع از وطن، به نام یا به ننگ بود." نکته قابل تامل، این است که جمله منتسب به قائم مقام فراهانی نیز در مقابله با زیاده خواهی تاریخی روس ها بوده است. 

حال جای تعجب ماجرا اینجاست که تکذیب کنندگان حق وطن در کسوت های متفاوتی مشغول جامه درانی برای احقاق حقانیت کشورهای مدعی خزر هستند. یکی با کاهش عهدنامه های قبلی به توافقاتی محدود به کشتی رانی. آن دیگری با متهم کردن وطن دوستان به توهم تاریخی. گروه دیگری با ایجاد فضای رعب و وحشت با فحش کشی به مدعیان پنجاه درصد. خلاصه کلام اینکه اکثریت گروه های روشنفکری ما تفاوت فضای روشنفکری را با امرسیاسی درک نمی کنند و به ادغام فضای روشنفکری با فضای سیاسی مشغول هستند. در حالی که امرسیاسی مقوله ای بسیار متفاوت از کار روشنفکری است .